รัตนกวีสี่แผ่นดินถิ่นสยาม
คงใคร่ครวญคิดถามคนรุ่นหลัง
เขียนกลอนยากเข็ญใจนักกระมัง
ต้องมานั่งร้องอ้อนวอนขอใคร
ดีไม่ดีเขียนไปให้ฝึกฝน
มัวแต่อ้อนวอนคนเสียนิสัย
เสน่ห์ถ้อยวรรณนาภาษาไทย
อยู่ที่ใจรับรสบทลบอง
คำสุนทรกลอนครูท่านภู่เขียน
จากใจเจียรหนึ่งนี้ไม่มีสอง
ลอกคนอื่นส่งๆไปในทำนอง
ค่าร้อยกรองด้อยนักจักโรยรา
งานตัวเองพึ่งตัวเองอย่าเกรงกลัว
ถึงดีชั่วแก้ไขให้คุณค่า
จักภูมิใจในตนผลวิชา
สุนทรภู่ยิ้มร่ามาให้คุณ
คงใคร่ครวญคิดถามคนรุ่นหลัง
เขียนกลอนยากเข็ญใจนักกระมัง
ต้องมานั่งร้องอ้อนวอนขอใคร
ดีไม่ดีเขียนไปให้ฝึกฝน
มัวแต่อ้อนวอนคนเสียนิสัย
เสน่ห์ถ้อยวรรณนาภาษาไทย
อยู่ที่ใจรับรสบทลบอง
คำสุนทรกลอนครูท่านภู่เขียน
จากใจเจียรหนึ่งนี้ไม่มีสอง
ลอกคนอื่นส่งๆไปในทำนอง
ค่าร้อยกรองด้อยนักจักโรยรา
งานตัวเองพึ่งตัวเองอย่าเกรงกลัว
ถึงดีชั่วแก้ไขให้คุณค่า
จักภูมิใจในตนผลวิชา
สุนทรภู่ยิ้มร่ามาให้คุณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น